Не, мојата свекрва не е како другите – мислам дека досега не сте слушнале за вакво нешто!
„Се омажив малку постара, на 32 години. Долго време не можев да се одлучам и на крајот донесов многу „правилна“ одлука. Мојот сопруг има четириесет години, а неговата ценета мајка има 66 години. Таа го родила сосема млада.
Мојот сопруг има седа коса. Тој е вреден и измачуван човек, работи во банка на шалтер. Можете ли да замислите колку смешно и чудно звучи кога свекрва ми ќе каже за човек со седа коса „мојот мал син“.
Покрај куќата во која живеат, имаат и стан под кирија. Се согласив да се омажам за Душан, бидејќи тој цврсто ми вети дека ќе живееме одвоено.
Малку ја забрзавме свршувачката и свадбата затоа што останав бремена, а во меѓувреме почнавме да живееме во куќата со неговата мајка, бидејќи станот беше под кирија.
Но, еве ме, се породив, поминаа неколку месеци, а Душан нема намера да ме извади од оваа пештера, каде што дење и ноќе го следи неговата ценета мајка.
Често ми вели: Мама мисли дека треба да останеме овде со неа за да ни помогне со бебето.
Човече, му велам, не ми треба ни помош, ни ништо, те молам ајде да се осамостиме, сега имаш семејство, но не, како да е заслепен. Мора да има некој договор со мајка му.
Едно утро свекрва ми влезе во нашата соба и хистерично почна да ми вика: А ти, што правиш, што се замислуваш, сељанко. Зошто го тераш син ми да ме остави, зошто? Зошто сакаш да ме разделиш од мојот син единец?
Сама го одгледав, а сакаш сега во старост никој да нема чашка вода да ми донесе? Зошто? Така ти падна на памет.
Да си ја затвориш муцката, да не те слушам повеќе! Сега не планирам да молчам ниту по цена на развод. Ќе му кажам на Душан да одлучи. Или ќе живее со мене и нашето дете, или со хистерична мајка“.
